Helaas waren er enkele absenten; in de eerste plaats onze onvolprezen verzorgster Anja, die door omstandigheden verstek moest laten gaan. Over die omstandigheden kan ik helaas geen mededelingen doen. In de tweede plaats onze oude vlaggendrager, jongeheer Huib (Huub) van der Wildt. Huub is nog herstellende van een verkoudheidje en vond het toch nog te vroeg voor een rentree. Huub zal binnenkort weer zijn gezicht laten zien en wij hopen hem dan ook zo snel mogelijk weer te zien. In de derde plaats en ik moet zeggen dat dat toch wel een dissonantje was, was er een absentie van dhr. H Gerdez, ook wel Ieniemienie genaamd. Niemand wist waarom en de reden vonden wij eigenlijk ook geen reden voor absentie, maar goed. Ienie had een broers- en zussendag en helaas kon dat niet op een andere dag. Speciaal voor deze zaken hebben we tegenwoordig de zondag Henk!

Dus jammer genoeg zonder deze drie, maar er bleven nog genoeg over. 19 in totaal en deze 19 moesten zich in eerste instantie melden in het plaatselijke café-restaurant Willibrord voor een eerste kennismaking met gerstenat of andere nattigheden. Een zenuwachtig geroezemoes kwam op gang, want behalve de organisatie wist niemand wat er ging gebeuren. De biertjes gingen vlot over de toonbank en nieuwe restaurateur Pepijn  kweet zich uitstekend van zijn taak. De stemming steeg ondanks de nervositeiten al vlot en toen even later een bord patat met een fijne hamburger werd gepresenteerd, nam de vrolijkheid nog meer toe. We kregen gelukkig in ieder geval wat te eten, dat viel ook alweer mee, want je weet het nooit met Ron, omdat zijn eetlust zich veelal beperkt tot een frikadel met mayonaise!
René, onze andere organisator, riep ons na een uurtje bij elkaar en vervolgens werden we in een aantal bolides geplaatst die ons naar een andere locatie moesten brengen. Het waren ervaren snorders en ze wisten exact waar we heen gebracht moesten worden.
We belandden na wat omzwervingen op het Pierenend. Voor degenen die het niet weten, dat is aan de overkant  van de haven, dus tegenover Schierzicht van Rieks Gerdez. Wat dan weer geen familie van Ieniemienie is, want Schierzicht was gewoon open!
Op het Pierenend werden we opgewacht door een bebaarde jongeman in de persoon van Jelle Bos, de bekende Jelle Bos van vele ondernemingen. Hij werd vergezeld door een werknemer die in zeer professionele kleding was gestoken.
Wat stond ons te wachten? Niemand wist het, maar al snel hielp Jelle ons uit de droom. We gingen bootje varen! Bootje varen op het wad en misschien wel veel verder. Ook dat wisten we niet. Kris voelde toen al nattigheid, maar daarover later meer.

Er waren voor ons twee bootjes beschikbaar. Bootjes of schepen, die normaal gesproken ook voor hulpverleningen worden gebruikt. Het ene, wat grotere, schip had de beschikking over 1500 PK en het andere kleinere schip beschikte over 500 PK.  Het ene schip lag wat vaster op het water dan de andere en jullie kunnen wel begrijpen welk schip dat was. 
We waren van tevoren door middel van een uniek lotingsysteem ingedeeld in twee groepen (er waren twee schepen dus twee groepen was genoeg). 
Het was of de Here er mee gespeeld had, maar de ene groep leek toch beduidend meer ervaren dan de andere groep. De meer ervaren, intelligentere, jongeren, kozen in eerste instantie voor het kleinere schip. Vooral omdat het windje mee was. Er was organisatorisch afgesproken dat we bij Engelsmanplaat zouden bivakkeren met behulp van enkele bruine rakkers van het merk Brand. Er brak geen Brand uit, maar een erg leuke ervaring was het wel, want de biertjes waren heerlijk. Jelle vertelde het een en ander over de geschiedenis van met name Engelsmanplaat en vervolgens moesten enkele vaargasten plassen. Hierover wil ik verder niet in detail treden, voor de goede orde!
Hierna werd er gewisseld van schip en we vervolgden onze weg. In eerste instantie nog een stukje Noordzee meegepikt, waarna wij keerden om weer terug te varen naar de haven.
Het was een forse afstand en de wind was nu tegen. Ietwat aan de koude kant, maar iedere vermaakte zich uitstekend. Op het grotere schip is het allemaal wat stabieler, maar desondanks gaat het schip enorm snel. Heel wat knoopjes per uur, al heb ik daar niet naar gevraagd.
Het kleinere schip, met de echte zeeschuimers aan boord, maakte wat leuke manoeuvres, die ook wij hadden meegemaakt, maar dan met windje in de rug. 
De heren aan boord van het kleinere schip vermaakten zich prima en lieten blijken dat ze ons maar mietjes vonden! Nou dat hebben ze geweten, want ook Jelle kwam dit ter ore en na ruimhartig overleg met ons werd besloten om de heren het echte zeemansgevoel te laten ervaren.
Door het enorme vermogen van ons scheepje ontstond een hele mooie hekgolf en dat veroorzaakt bij gunstige wind enig opspattend water. Gelukkig had ook de collega van Jelle begrepen dat de heren wel van een avontuurtje hielden en stuurde de kleine boot langzamerhand nabij ons bootje. Op dat moment werd onze boot enigszins scheef getrokken en zo ontstond een fontein aan water welke enkele heren vol en de rest gedeeltelijk trof. Kris, Jacco en Ron namen het leeuwendeel van het Waddenwater tot zich en ons schip had daar natuurlijk helemaal geen plezier om! Ha, ha.
Zeer verkwikt kwamen we uiteindelijk weer in de haven van Lauwersoog. Door omstandigheden moesten we nog even in de haven wachten op vervoer naar onze volgende bestemming. Iets wat werd benut door een bezoekje te brengen aan Schierzicht voor een licht alcoholische versnapering. Het visje werd ons afgeraden omdat er blijkbaar nog iets op ons stond te wachten.